مرکز ملی فضای مجازی اجرای «اینترنت طبقاتی» را کلید زد
در نشست عصر سه‌شنبه شورای‌عالی فضای مجازی که با حضور سران قوا برگزار شد، آیین‌نامه اجرایی کمیته «تسهیل فعالیت کسب‌وکارهای اقتصاد دیجیتال» به تصویب رسید. به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به‌دنبال این تصمیم، طرحی که از آن به‌عنوان «اینترنت تفکیکی» یا «اینترنت طبقاتی» یاد می‌شود، برای گروه‌هایی مانند خبرنگاران و فعالان کسب‌وکارهای آنلاین در دستور کار قرار گرفته است.امیر سیاح، سرپرست معاونت اقتصادی و تنظیم مقررات مرکز ملی فضای مجازی نیز، روز سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۴۰۴ در همایش «اینترنت و آینده ایران» اعلام کرد بازگشایی IP برخی کسب‌وکارها یکی از نخستین اقدامات کمیته خواهد بود. او آغاز فعالیت آزمایشی ستاد تسهیل اقتصاد دیجیتال و باز کردن دسترسی برخی کسب‌وکارها را نشانه‌ای از شروع اجرای طرح اینترنت تفکیکی با هدف حمایت از رشد اقتصاد دیجیتال عنوان کرد؛ موضوعی که واکنش‌هایی در میان حاضران به همراه داشت.همزمان با این تحولات، فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت، از اعطای اینترنت تفکیک‌شده برای خبرنگاران خبر داد و از آن با عنوان «اینترنت آزادتر» یاد کرد.
اینترنت طبقاتی چیست؟ به زبان خودمانی
اینترنت طبقاتی یعنی تعیین سطح دسترسی کاربران مختلف به اینترنت به صورت نظام مند.قطعا کیفیت اثرگذاری و اثرپذیری کاربران از مهم ترین مولفه های شیوه نامه طبقه بندی خواهد بود. پرواضح هست که یک پزشک ،یک مدیر صنعتی ، یک استاد دانشگاه یا یک مدیر عالی حاکمیتی وصاحبین بسیاری از مشاغل دیگر بر اساس وظایف تخصصی و مسئولیت اجتماعی خود در سطوح بالا و نازنین دانش آموز دبستانی ما در سطح پایین این نظام و مابقی افراد نیز بر اساس کیفیت اثرگذاری و کیفیت اثرپذیری خود در بین این دو سطح قرار خواهند گرفت.بدیهی است سطح تعیین شده برای هر کاربر در گذر زمان با تغییر مولفه های تخصصی و اجتماعی وی ، تغییر خواهد کرد. حتما در این نظام یک دانشجوی 20 ساله نسبت به یک انسان (صرفا ثروتمند) 60 ساله دسترسی سطح بالاتری خواهد داشت.البته یک کج سلیقگی در استفاده از عنوان "اینترنت طبقاتی"مشهود است . استفاده از کلمه "طبقانی" در نگاه اول مفاهیمی همچون "تبعیض" ،"دستور"،"فاصله اجباری "و.. را در ذهن مخاطب ایجاد میکنددر صورتی که عبارتی همچون "اینترنت نظام مند"شاید درست تر ، قابل فهم تر و قابل پذیرش تر باشد.در یک کشور مدرن و توسعه یافته مفاهیمی همچون ویزا،گذرنامه،چراغ و تابلوهای راهنمایی و رانندگی،درب های هوشمند،نگهبانهای ساختمانهای اداری و تجاری و مسکونی همگی بر نظام محدود کننده ای اصرار دارند تا "آزادی" و "آسایش" را به ارمغان بیآورند.انسان امروز اگر نخواهداین نگرشهای محدود کننده و درست دنیای واقعی را به فضای مجازی تعمیم دهد در آینده ای بسیار نزدیک اجازه یکبار زندگی کردن خود را در قماری به نام فضای مجازی خواهد باخت.اکنون در روزگاری به سر میبریم که سایه سنگین فضای مجازی را در تمامی شئونات زندگی خود با گوشت و پوست و استخوان حس میکنیم و متاسفانه از "زندگی با فضای مجازی" به "زندگی در فضای مجازی" رسیده ایم و همگی ناآگاهانه ولی تمام قد تا حذف کامل کلمه مقدس "زندگی" در قایقی بدون هویت به نام فضای مجازی در حال پارو زدن هستیم.